Bij de aanleg van de kraanopstelplaatsen wordt gestreefd naar een eenvoudige fundering (zogenaamde fundering op staal). Hierbij kan met een minder diepe verkenning van de ondergrond worden volstaan; vooral de eigenschappen van de toplagen van de ondergrond en het grondwaterniveau zijn van belang voor het ontwerp. Bij de kraanopstelplaatsen is sprake van relatief hoge belastingen, die kort durend optreden en vaak worden ze op een slappe ondergrond aangelegd. Bij de adviezen worden de Stowa handreiking 02 2019  “Kraanopstelplaatsen bij de bouw van windturbines” en de richtlijnen van de turbineleveranciers gevolgd.

Over het algemeen kunnen we stellen dat voor deze kraanopstelplaatsen een ontwerp met een laag menggranulaat op verdicht zand, al dan niet met grondwapening,  wordt geadviseerd om de door de leverancier vereist draagkracht te behalen. Tevens worden de afmetingen van de schotten bepaald, afhankelijk van de aangeleverde belastingen van de stempel of rupskraan. Hierbij wordt volgens NEN997-1 getoetst op zowel de geotechnische draagkracht (gedraineerd en ongedraineerd) als op doorponsen. Zo nodig worden ook maatregelen uitgewerkt om de zettingen te reduceren door b.v. voorbelasten, etc. en wordt de macro-stabiliteit gecontroleerd als er sprake is van sloten of taluds naast de kraanopstelplaatsen.

Incidenteel worden in samenwerking met de project-constructeur ontwerpen met een paalfundering uitgewerkt. Daarbij wordt tevens rekening gehouden met horizontale krachten op de palen.